Gülüşüne

Gülüşün sevda taşır gözlerimin ferine
Gölgelenmiş bulutlar çıkamaz seferine
Bayramlık sevinçlerim yoklarken hafızamı
Yakışmaz gözyaşına boş yere ağlaması
İçerimde cem eder gönlümün bağlaması
Sanmam ki delilikten yüreğin çağlaması
Yüzümün kızarması sormamışken rızamı
Gülüşün sevda taşır gözlerimin ferine
İlham alan bulutlar çıkamaz seferine

Bu telaşlı hallere tanıktır gün ışığı
Şüphesiz bilir zahir cümle âlem aşığı
Coşkum kendimden önce sarmışken tüm azamı
Bir küçücük kıvılcım rehin alır kafesi
Bakışına tutuklu unutulan nefesi
Alıp veren ben miyim taşkınlık neyin nesi
’Vay halime’ demeler dilimde arıza mı
Alelade hiç değil ayağın dolaşığı
Gülüşünün üstünde büyüttüm sarmaşığı

Seni senden istemek cana büyük nimetken
Arada can taşımak sabrıma büyük etken
Necatım teslim alır güçlü muhafazamı
Ulaşıp makamına dilekçemi yazarım
Özlemi başlığına fail diye kazarım
Son sözüm der ki sana ’cemaline nazarım’
Zatına teşrif etmek apansız bir kaza mı
O sımsıcak gülüşün bağrımda kıyametken
Söyle nasıl susayım olanlar hakikatken.

Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net