Kelebek Ömrü Sevdalar



“Mutsuzum arayış içindeyim” diyorsun ya;
Aradığın bir gül resminde karşına çıkacak.
Gördüğün her resmi beğenerek,
Hatta nasihat babın da,
Sana şiirler bile yazdıracak.
“Şansın döndü sarışın kız, kara kız”.
Çok büyük hayaller kurup,
Öncekilerde oldugu gibi,
“Son umudum” diyeceksin.

Yetinmeyeceksin!
Arsız medcezir duyguların durulmayıp,
Denizin koylarına sığdıramadığın sevdanı,
Deryalar da yüzdürmeye çalışacaksın.
Rast gele dinlediğin her hangi bir radyoda,
Şarkılardan fal tutup,maviş maviş,
Bam telinden vurulacaksın.

Onlarla da güzel günlerin olacak.
Yüzünde kocaman gülücükler oluşacak,
Ve hatta alınlarına minik minik,
Buse konduracaksın en helalinden.
Gökkuşağının bütün renklerini arkana alıp,
Mutluluğa yelken açtığını sanacaksın.

Kelebek ömrü sevdalar da!
Payına düşenin sadece,
Kırıntılar olduğunu anladığında,
Gerçekle yüzleşeceksin.
Her geçen gün azalarak,
Ne kadar yalnız olduğunu,
Taş duvarlarla konuştuğunda,
Fark edeceksin.

Hepsinde o’nu arayacaksın!
Depresif nöbetlerin çoğaldıkça,
Uykusuz gri sabahlara uyanacaksın.
Ne kadar çok sevdiğini ,özlediğini,
Pişmalığın girdabında boğuşurken,
Çığ gibi büyüyen avazında duyacaksın.
Darağacında asılı kalacak yüreğin.

Nuray Çakmak  / 9.Ağustos.2014
www.kafiye.net