DÖVSÜNLER

Bir cisim, bir ruh ve bilinmezlik,
Eller, ayaklar derken gözler, benlik
Hiç bu dünyada değilmiş gibi densizlik,
Bedenin her yanını sarmış bir tembellik.

Yollar kalabalık, adım atmak zor
Bu beden kapılmış sele görme hor,
Biraz gaflet, biraz cahillik, sanki kor!
Nasıl yürür bu et yığını sen ona sor?

Ağlasın isterdim gözlerimi, kızarıncaya kadar
Dövsünler cismimi, inan kan çıkıncaya kadar
Okyanustaki azgın dalga duruluncaya kadar,
Dövülsün, dövülsün ruhum yoruluncaya kadar!

İzmir /16.01.1979
Hüseyin  DURMUŞ
www.kafiye.net