TUT YÜREGİMDEN

Aşığın kaderi bu’çile göz yaşı haktır
Yaşlarımı silmeye bez kalmadı sevdiğim
Gittiğim bu yollarda izimi gören çoktur
Siğnemi çırptı felek toz kalmadı sevdiğim

Diktiğim gonca güller el bağında açtılar
Dost bildiğim dostlarım zor günümde kaçtılar
Yolda görseler bile şöyle gülüp geçtiler
Küstürdüler gönlümü haz kalmadı sevdiğim

Ben bahtiyar degilim tasamı kahırmı bu
şerbet diye verdiğin bademi zehir mi bu
Gün batmadan dön bari şafakmı sehermi bu
Mevsimler hüzünlenmiş güz kalmadı sevdiğim

Bülbül figan ederse başlar gülün ağrısı
Hoşçakal diyorsun ya sanki ölüm çağrısı
Ellerim titrer iken gitmek düşer doğrusu
Merhamet kapısında iz kalmadı sevdiğim

Mezara kadar bitmez içimdeki bu elem
Hiç teselli vermiyor gönderdiğin o selam
Anlamıyor halim den ne defter nede kalem
Seni anlatmak için söz kalmadı sevdiğim

Bir mezarın başında hayretle kaldım dersin
Belki bir soran olur tesadüf buldum dersin
Bir ömür borcu vardı ben onu aldım dersin
Fatiha okumaya yüz kalmadı sevdiğim
HARUN YILDIRIM
www.kafiye.net