KARANFİL KOKAN MEKTUPLAR

Nezaman sen düşşen aklım iklimine
Sanki bütün şehirler gülümser yüzüme
İçimde esen bir rüzgar baştan sona keder
Ellerimde karanfil kokuları ve bir kağıt kalem
İçim üşür sözler buz tutar söyle nerden başlayım
Gözümde yaşanan son perdeler
Dökülemez bendeki kifayetsiz cümleler
Gittiğin gün devrimi oldu ömürümün
Işıkları söndü gönlümün
Şimdi
Silinmez ki artık ömürden sensizlik pası
Sesime ses ver desem şimdi kar edermi
Artık mavilerini kaybetmiş kuşlara döndüm
Darıldım ,kırıldım ,üzüldüm sanki hayata
Aynaya bakan yüzümde hep seni gördüm
Artık kalbimde yer bulunmuycak tenhalarım var
Seninle bir elmanın iki yarısı gibi kalsak
Bir bağın aşkı deryası iken
Ezilip ayrılmışız
Gönlümüz bağ bozumu olmuş
Söyle asi yürekli
Başlamak varda bitirmek zor
Karanfil kokulu mektupları
Artık sislerden gecen gözlerini unuttum derken
Bahar geliyor erken yeşil boyanıyor her yer
Gözlerin galip geliyor sevmedim onu derken
İşte zor olan kısmı mektubu yazarken
Karanfiller ağlıyor zerzenişime
Ellerime kokusu siniyor
Karanfiller bile bu aşkı seviyor
Arama sorma ne pul ne adres
Zarfa bakınca elin koy kalp tahtına
Adres tam orası
Anla asi yürekli
Adres kalpten mühürlü
Karanfil kokulu mektupta……….

SEMA SEZER
www.kafiye.net