GÖLGE KUŞLARI

Hazan düşmek üzere iklim
Seni içimde sürüklediğim sürece
Heryer zaten kızıl sonbahar benim için
Ellerimde gölge kuşları
İsmini silmeden yürüdüm
Alnımdaki kara çizgilere inat
Gerçeklerden soyuttladım kendimi
Ölüme kurulu saat gibi
Sana adadım benliğimi

Seni içimde sürüklediğim sürece
Bütün cümlelerimin devrik öznesi oldun
Hangi rüzgarlardan aldın esintini
Rebliklerin ezber bozduran kuşu misali
Hep yüreğimde barınıyorsun
Hangi şiir paprüslerinin köşesine ektin beni
Bir türlü çiçek açma zamanım gelmedi

Seni içimde sürüklediğim sürece
Nasılsa yokluğun rehin bana
Gizin içinde gizlenen kim
Sanki karma karışık cinnet şeridi gibi
Kaldırımların kaldıramadığı bu hasreti
Büyük yıkımlar kuşağından çıkarıp
Sana borcum olsun
Yazdığım bir şiirin içinde
Özgürlüğü sunacağım

Seni içimde sürüklediğim sürece
Avuçlarım yanar ateş misali
Ve ellerimde imlasız istilaya uğramış bir şiir kalır
Kirpiklerim hüzünlü bir sevgiyi süpürür
Ve sonra gırtlağımakadar bir aşka batarım
Düşünüyorum neyim kaldı eksiklerimden artta
Hayallerimde saçlarını okşadığım günden beri
Eksildim
Yıkıldım
Kırıldım
Üzüldüm
Bir seni yok edemedim kendimde
Ömre inat çalarak yaşadım gözlerini
Gecelerimde depremler
Uykuya meyilli gözlerde düşler
Ve önüme dökülmüş bütün gerçekler
Gerçekleri aralayıp gözlerini aldım düşlerimden

Karanlık gece kirliliğini
Şafağın onurlu aydınlığına seçtik
Bütün masalları ağlayarak dinleyip geçtik
Kendi düşlerimize bile ihtirazlı
İki kırılkan çoçuk masalçıyız
Gerisimi odalara sığmayacak bir aşkın kırıntıları
Hiçlik, yokluk,dağılmış bir hayat esintisi
Birgünde olsa toplarmısın düşlerimde hayallerimi
Uyandığımda yüzüme buseyle kondurmak için….

SEMA SEZZER
30/08/2014
www.kafiye.net