Artık “Acılar ”Öldü

Yokluğu,küllenmiş aşk ateşi ile alevlenirken
Yangınları;ah yangınlar “celallendi”yüreğim
“Acılar ”yerinden doğruldu, “kader” kaşlarını çattı
Ey ,sevgilinin saadet güneşi; Aklını başına al,al!Diyor

Ey, başımı secdeye koyduğum“yüreğimin” kıblesi,
“Avuçlarımda ”yükselen gözyaşlarımın “salasını ”duy
“Sen”Bir kere öldün, “
“Ben”Bir kere öldüm, “

Hani ‘Seviyorum.’ Demiştin
Aşkını
sevgini
Titreyişini
Şefkatini….

Yollarını gözlemeye dayanacak gözlerimin takati yok….
Ve ince bir sızı….
Sessizce bir inleyiş…
Bir vuslat“Arzusu” aha tam şuramda

Sessizlik bir çığ gibi büyüyor ,
Duvarların “Dili” artık sustu,
Ne bir ses nede bir seda
Ne de bir ümit kırıntısı kaldı senden…
Ya Rab “Dinsin”artık bu gaflet….

Remziye ÇELİK
28.08.2014-18.28
www.kafiye.net