HÜNKARIM

Güneş ayağında secdeye durdu
Önünde ufuklar battı Hünkarım
Nevşehir nebiler veliler yurdu
Seni toprağına kattı Hünkarım

Karanlığa ışık tuttun nur saçtın
Yetmiş bin aleme kapını açtın
Elin belin dilin bağladın geçtin
Ömrün çilehane yattı Hünkarım

Benim kabem insan insandır derdin
Kara düşünceye nurunu serdin
Beş taşa şahitlik türlü dil verdin
Adem sustu taşlar öttü Hünkarım

Adalet terazin sevgi tartıyor
Eşiğinde Balım Sultan yatıyor
Turnalar semahta arşı yırtıyor
Şah Merdana yolu tuttu Hünkarım

Hak bendedir dedim sözün üstüne
Nasihatın başım gözüm üstüne
Başka sevdam yoktur hazın üstüne
Aşkı meşki sildim bitti Hünkarım

İlimden gitmeyen yol kalır geri
Kucağında ceylan Pirlerin Piri
Esirgeme benden bir avuç yeri
Özüm nefis söküp attı Hünkarım

Güleser Yorulmaz
www.kafiye.net