Bin Yıldız’dan Vazgeçtim

Bu hasrete dayanmaz, olsa da yürek demir,
Zindanda kalmış beden, durdur zamanı kemir.
Aşk mahkûmuna af var, verilince son emir,
Bir parlak güneş için, bin yıldızdan vazgeçtim.

Duvarlar kale olur, savunmasız bağrıma,
Devadır o bakışın, bütün yürek ağrıma.
Aşk yolunda son kere, yaptığım bu çağrıma
Hep seni sevmek için, bin yıldızdan vazgeçtim.

Seninle el ele, pembe bulutlara çıksak,
Aşkı yasaklayan, bütün engelleri yıksak,
Ayrılıkları toplayıp, derhal içeriye atsak,
Yolunda gitmek için, bin yıldızdan vazgeçtim.

Bu günlerim hep seni, sayıklamakla geçer,
Her akşam oluşunda, içime hüzün çöker.
Kurumuş tüm çiçekler, dirilir birer birer,
Elinden tutmak için, bin yıldızdan vazgeçtim.

Tüm şarkılar, türküler artık seni anlatır,
Her gülün özündesin, gül esansı damlatır.
Can melekler beklerken, şimdi bitti son satır,
Kaderim olman için, bin yıldızdan vazgeçtim.

Hakan KURTARAN
30.12.2007-Aydın
www.kafiye.net