LAMBALAR SÖNMÜŞ

Her şehrin ücra köşelerinde dolanırken
Yağan yağmur sacaklardan sicim gibi boşalırken,
Lambalar sönmüş karanlık hüznü boğarken yutkunup
Kaldığım bir sevda bahçesisin papatyalarla bezenmiş,
Sonra ellerimin içinde bir duasın seherde!
Suruyorum yetim ruhuma,
Yaşıyamaz mısın onsuz?
Ruhumdan sonra kalbime diyorum;
Silemez misin aşina işlediğin gözleri?
Gönlüme diyorum tahtından indiremez misin?
Sonra derin bir of geliyor içimden,
Sen hepsini söküp atabilirmisin kendinden…….

SEMA SEZER
www.kafiye.net