HİCRAN OLDUM YÜREĞİNDE SENİN

Sonsuz bir karanlık içinden buldum
Sendeki Işığı gördüm, korktum.
Ne çok geceler ağladım.
Zamanla unutmuştum düşlerimi

Saklıyordu karanlık gözlerimdeki özlemi
korkmadım karanlıktan
Anlamıştı karanlık benim hüzünlerimi
Akıl unutmuyordu karanlıkta da kalsa
Seni

Sadece geceler anlıyordu yalnızlığımı
Sevmeyi öğrenmiştim
Zamanla yokluğunu da alıştım
Yokluğunla sarılmayı öğrenmiştim
Zaman öğretti beni gözyaşlarımı silmeyi,

Tenimin altındaki ruh belki seninle idi.
Çaresiz olan bedenim idi
Bir sızı var yüreğimde
Yıllar geçse de sönmemiş

Her umutta seni anmak
Çoktan unutmuştur diye sevinmek
Ne başlangıcı oldu ne de sonu oldu
Bu sevdanın
Adım gibi yüreğinde hicran oldum
senin
Ulaşamadığın bir nergisin oldum
Şimdi ben senin

18/07/2014 Gülsüm Hicran Çaçur
www.kafiye.net