AY DEDE
Toprağın kuru yerinde bile yeşerir gülüşlerin
Ektiğim çiçekler, büyür sonra yavaş yavaş,
Bir bakarsın rengarenk açıvermiş,
Koku saçıyor, gülüşlerine karışıp dans ediyor adeta,
Güneş doğunca ısıtır beni,
Alevlendirir seni yine sen diye haykırırım dünyaya
Sonra hava kararır ay dede gelir,
Sessizce çekilirim kabuğuma,
Dedem bunu iyi bilir,
Hiç gelmez üstüme, bilir ağladığımı gizlice,
Sadece kavuşurum feraha
Gece yerini bırakınca güneşe,
Kırgınım ben!
Ay dedeye değil ki
Geceye kırgınım ay dedenin ne suçu var ki,
Mecbur geliyor, beni koruyor geceden,
Işık saçıyor karanlığa ,ben buradayım der gibi,
Geceye kırgınlığım suçlusu sensin,
Ben severdim geceyi, loş ışıklarıyla,
Aramızı bozdun, gece gidince gizlice…

Hatun Yılmaz
www.kafiye.net