DOKUNMAYIN KEYFİME

Dokunmayın keyfime bu gece dertlerimle baş başa kalayım
Bırakında ihanetimle denizin koynunda sabahlayayım

Açılmasın perdeler sabahın ışıkları görünmesin gözüme
Karanlıktan etmem şikayet ne olur gün incinmesin sözüme

Geceler yangın yeri oldu kadim dostum su döksün közüme
Utanç sabahları döndürür beni ancak sakladığım özüme

Masum beyaz bir bulut simsiyah gökyüzünde ne güzel geziyor
Tüm evren ona kalmış özgürlüğün tadını, sefasını sürüyor

Zannetmeyin dolup dolup boşalmış, kederinden ağlamış
Göğün zifiri karanlığına inat bembeyaz bir feyz almış

Dalgaların durmayan azgın sesi kadeh kaldırıyor şerefine
Yalın kılıç bir ata binmiş, dörtnala koşturuyor hedefine

Uykusuzluk benim kaderimmiş ben seçilmiş kurban anlaşılan
Gözümü kapatırsam sanki duracak yok olacak mahi-devran

İrkilip uzakta havlayan bir köpek sesiyle cama dayandım
Bütün gece kaldırımlarda uyuyan o köpekleri kıskandım

Aç karnını doyursalar belki hiç uyanmayacak herkes gibi
Onlardan başka eşlik edecek bir allah ‘ın kulu yok gibi

Bana yoldaş olsunlar ki doyumsuz sessizliğini paylaşayım
Kahrolsun takvim yaprakları ben masum geceleri sayayım

Tan yeri ağarırken yenik düştüm doğaya tam bir enkazdım
Bütün şehir uyurken gökyüzü ağladı ve ben se şiir yazdım

HÜLYA KOCAKABLAN
07.06.2014
www.kafiye.net