YARABBİM
Rıfk ile doyuruyor ruhumdaki açlığı,
Sofram hiç kimseye muhtaç kalmadı.
Duyarsan dilimden şükürsüz sözcük çıktığını,
Ağzımı yüzümü Amin”e” bula Yarabbim.

Yaşayarak öğrendim kimsesiz değilim.
İkbal verdin, can verdin benden gitmedin.
Bir gün ruhumu teslim alırsa meleğin,
Sen şahit olduğun günahlarımı sil Yarabbim.
Gecem ayaz yaptı günüm acımadı bazen,
Unuttum yönümü döndüm şeytana,
Uymadı ayaklarım bedenim günaha,
Ölüme ramak kala da olsa uyutma bu kulunu Yarabbim.

Bana kaderin en güzelini yazdın.
Üzdün sandım unuttun hatta…
Sıraladım sitem dolu sözleri arada…
Sen dilimi şükre çevir Yarabbim.
Derslerinle dolu yüreğim, ezberim.
Bir ömür verdim bitiremedim.
Akıl yetiremedim büyüklüğüne…
Verdiğine hamd edip şükür bilmeyenin,
Sen günahlarını affet Yarabbim.

Rehber dolu etraf görebilene…
Bilir kulun doğruyu şaşar arada…
Şeytanın işi gücü semaya açılan avuçta.
Sen arınan yüreğimi geri çevirme Yarabbim.

Kurumuş dudaklar suya kavuşmak da,
Kavrulmuş ateş de seninle can bulmak da,
Duyulan ezan sesleri yürek yakmak da,
Beni de bağışladığın kullarından eyle Yarabbim.
Amin

Melek  Kırıcı
www.kafiye.net