BABAN ŞEHİT OLDU

“Babam nerede?” dediğinde süt kokulu çiçek,
Parçalanır yüreği annenin, ona, attaya gitti diyecek?
Anlatamaz ki; iki hainin imansız kurşununu,
Söyleyemez ki; “çocuğum, baban dönmeyecek”…

Hiç görmediği kadar çokça görünce ay yıldızı,
Çocuktur, soracak “neden sokaklar bayraklı?”
“Kim bu insanlar anne? Sesleri kulağımı yaktı.”
Söyleyemez ki; “ çocuğum, teröre isyan bunun adı.”

“Ah anne, çok özledim babamlı pazar günlerini,
Ne güzeldi, babam, alır götürürdü parka hepimizi.”
Haydi, cevap verin süt çiçeğine, kırmadan düşlerini,
Söyleyemez ki; çocuğum, bitti o pazar günleri.

Bulamadık kendi yavrumuza söyleyecek bir söz,
Hainler aldığından beri güneş gören cümlelerimizi.
Şehit kanıyla tutuştu asmalı bahçemiz köz köz,
Söyleyemeyiz ki; babalar dönmeyecek artık geri.

Biz ki Türk evladıyız, ezdirmeyiz hürriyetimizi,
Sileriz iki haini ülkemizden, versek de canımızı.
Evladımızı uyutsak da şehit ninnileriyle geceleri,
Yok, olmadıkça; vermeyiz bir karış toprağımızı.

Elvan USUL
2007
www.kafiye.net