Zulmetten Selamete

Bir hayale taşındım gönlümün bahçesinde
Aldı beni götürdü bir davetten davete
Bahane bulamadım dilimin lehçesinde
Yığılıp kaldım öyle bağrımdaki kümbete


Soluğumu tanıyan nasıl bir sarhoşluktu
Saati bilmesem de vakitlerden kuşluktu
İçsel yolculuğumda uyanmaksa hoşluktu
Can gelirken üstüme soyunmadım zahmete

 

 

Lütfu neydi sormadan kalbimdeki zerreye
Bir eksik ya da fazla ne düşmüşse kareye
Mutlak bileni vardı hükmü olan süreye
Heyecanlı halimle sürüklendim hikmete

 

Hüzmeli ışığına yönümü çevirince
Maksuta giden yolda talihi devirince
Vefa çiçeklerinde yeniden göverince
Kırılma noktasında güç geçirdim zimmete


Ne mutluydum bahçemde her yer göze seyirdi
Pusulası bendim ya, şadım öze seyirdi
Ömrümse hevesimi yek başıma devirdi
Bütün güzelliklerde doymadım alamete
 

 

Kimbilir fırsat buydu ruhumun hamağında
Türküler saza geldi ritimler durağında
Nerde kaç yıldız varsa dünyanın çomağında
Çıktık beraber şükür zulmetten selamete.

 

Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net