ZİNDAN

Kara zindanlarda bembeyaz ışıklar,
Huzur veren mavilik hayalimi insanın!
Özlememek mümkün mü çocukça!
Bayramlardaki şekerleri!
Gezilip dolaşılacak kaç kapı var!
Poşet dolmuş mu bin bir çeşit şekerlerle!

Zaman ne kadar çok,
Ne çok oyunlar oynanmış sokakta,
Zindan mı olmuş şimdi bu sokaklar?
Oyun oynadığım sokak mı bomboş, kimsesiz kalmış!
Eski oyunlarımızın acı çığlıklarımı bu sesler!
Kaldırım taşlarında çimenler mi çıkmıyor?
Her birimiz ne kadar özeldik oysa,
Çaresiz kelimeler sırtımızı vurmadan anlayamadık mı?

Kara zindanlarda bembeyaz ışıklar!
Görmeden sevilmeden sevebilmek gibi
Konya’da Mevlana’m hala gel diye mi seslenir!
Manevi sevgiler maddiyatla silinmiş!
Beraberliğin anlamını sözlükten mi bakmak gerek?
Tercih şıkkı mı yalnızlık!  
Sevilecek bu yürekler zindan olmuş!
Duymaz kimse seni Mevlana’m!

Beyaz günlerde sevilmeyi öğrenmiş bu insan,
Duvar mı olmuş komşu kapıları!
Nereye adım atsan hep zindan!
Rüzgârlara salınmıyor artık uçurtmalar!
Şimal yıldızı, güz ayazı!
Barut mu kokmak zorunda bu dünya?
Yer gök zindan mı olmuş!
Kara zindanlarda beyaz ışıklar mı sönmüş!
Mevlana’m ayakta mı kalmış?
26/06/2014
Gülsüm Hicran Çaçur
www.kafiye.net