şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Gönül Yarası
Gönül yarası kapanmaz, hele bir de “O” iliklerine işlemişse… sağ da “O”, solda “O”… gözlerinin buğulanması için illa bir neden gerekmez… çünkü neden “O”…
Saat gecenin bilmem kaçı yine sensizlik nöbetçi başımda. Düştün yine en sızısından aklıma.
Bu gece epey uzun olacak anlaşıldı…
Hafiften burnum sızlamaya başlıyor gerisinin gelmesi yakın.. Ellerim yumruk halini alıyor istemeden gözlerimden usul usul akan yaşlar, gittikçe hoyratlaşıyor mu ne?
Hıçkırıklar yankılanmaya başladı bile… Gözlerim kan çanağı olmuş kirpiklerim ne kadar da ıslak. Dilimde ise sürekli bir şeylere isyan eden kelimeler.. Dualarım seni aklımdan çıkarmaya yönelik
hep hayallerim bulanık seçemiyorum..
Sen yığıntısının altında kalmış tozlu bir can’ım artık… Hıçkırıkların kucakladığı karanlık ve uykusuz gecelerdeyim… Bitimsiz zamanların kucağında sensizlik çöktü üstüme yine ve yine…
Tüm gücümle göğüslemeye çalışıyorum seni ve senden arta kalanları…
Sen yoksan sensizlik sarar beni üzülme…
Aşkın “ben” hali ağzına kadar dolu iken, aşkın “sen” hali yok gibiydi hep…
Burası sensizlik kokuyor.
“Mutluluk” yanımda küflenmiş sanki bana bakıp gülüyor… Veda acısının sıcaklığı geçmedi üstümden…
Yalnızlığımın sesini dinliyorum gözyaşlarım eşlik ediyor bu gece yine?
Yanımda kırık dökük hayaller birazda sitem var işte…
Birazda özlem belki de…
Söylesene; her gün biraz daha mı unutuyorsun beni. Alışıyor musun bensizliğe?
Gözyaşların bir iki damla mı akıyor, yoksa öylesine mi?
Hangi gönüllerde meze oluyorsun?
Kimler çeliyor aklını?
Söylesene; Gitmek için mi gelmiştin?
Ya ben; unutmak için mi sevmiştim seni?
Cevapsız sorulardı bilirdim…
Gittiğin gündü… Damarlarımdan çekildi sanki yaşama gücüm. Sensizliğin kabuk bağlayacağını iliklerime kadar hissettiğim zamandı..
Hiç unutmam; beni dağıttığın gündü o gün…
Bitirdiğin gündü; ardından bir boşluk oluştu içine çekiyordu beni. Senin içinde boğuluyordum adeta… Çırpınmanın faydasız olduğu elimi uzatmanın çok geç olduğu bir zamandı…
Ve kurtulamadım…
Hiç unutmam; beni yok ettiğin gündü o gün…
Üzerimden umutlar akıyor, döneceksin diye düşlerimin adresi belli…
Birbirimize doyamazken iki yabancı mı olduk şimdi?
Ben şimdi senin yalnızlığında kaldım, hadi sar beni diyor iç sesim hadi sar… Gözünden akan tuzlu gözyaşının sıcaklığı geçmeden gel…
Gel ki? Ya da!! neyse boşver… ben alışmışken gecelerimin yalnızlığına, sen gittiğin yerde gözyaşlarınla kalıver…
01.07.2014-01:55
Çınar
Ömer Sabri Kurşun
www.kafiye.net
Yorum Yapın