GERİ DÖNEMEM

Beni her sabah o güzel, 
Şiirlerinle uyandırıyorsun, 
”Günaydın” demeden, 
Güne başlamıyorsun, 
Yanıp kavruluyorsun,
Bana sevgini aşkını yazıyorsun… 
Tüm kalbimle inanıyorum, 
Sana değer de veriyorum, 
İnsanlığına saygılıyım,
İnan seni kırmak istemiyorum… 
Amma elimde değil, yapamam, 
Sana yalan söyleyip, 
Seni kandıramam. 
Seni seviyorum diyemem. 
Eskidendi o değer verişim,
Hiç kimsede hissetmediğim, 
Yakınlığı hissetmiştim.
Benim için sen işte aşktın, 
Benim aradığım adamdın, 
Amma bittin sen, beni bitirdin, 
Bitmiş aşkın bende, 
Tekrarı olamaz yapamam. 
Sahtecikten kimseye ümit 
veremem… 
Bende böyleyim, 
Değer verip seversem, 
Canımı verecek kadar, 
Yakın olurum. 
Kalbim kırıldıysa;
Dünyayı önüme sersen, 
Geri adım atamam, 
Sönmüş ümitle, 
Kırık kalple seni ,
Seviyorum diyemem… 
Benim için sen artık, 
Aşk değil, 
Beğendiğim adam değil, 
Yanızca ;
İyi bir şair ve dostsun, 
Ve öylede kalacaksın… 


Zülfiye Dönmez
www.kafiye.net