GURBET

Dikenli tellerde, bir kuştur ruhum
Çırpınır bu şehrin, her sokağında
Kalmadı takatim, kalmadı şuhum
Üşüyorum artık! el ocağında

Her kelamı güzel, yare vuruldum
Sinemi eyledi, can pare pare
Ateş-i aşkıyla, yandım kavruldum
Bir damla su veren, yoktur ne çare

Yenildim yıllara, yoruldum gurbet!
Benliğim kapılmış, aşkın seline
Elini uzat yar! eyle bir medet
Bırak tutunayım, saçın teline

Yarin hasretiyle, yandım tutuştum
Onsuz bir saniye, nefes almadım
Dermansız derdime, derman olmuştun
Al canımı gurbet! Onsuz kalamam

Artık yaşamaya, kalmadı heves
Onsuz asla alıp, veremem nefes
Ya yarimi getir, ya sesimi kes
Onu bekliyorum, hep ağlayarak

Yasemin ÜNLÜ
ocak 2010
www.kafiye.net