ŞU DİVANE GARİP GÖNLÜM

Şu divane garip gönlüm dertli bülbülün misali
Diyardan diyara uçup bir Terane güle düştü
Hem rüyamda hem ayanda gül yüzlü yarin eşgali
Aklıma geldikçe benim göz yaşlarım sele geşti

*

O güzelin kara gözü kaşı deger bu dünyayı
Elma yanaklı o yüzü saçı deger bu dünyayı
Ormanlar kalemin olsun denizlerde mürekkebi
Kaleme alınan yazı sözü deger bu dünyayı

*

Dünya bizim olsa bile neye yarar efendiler
Gönül sevdiğinden ayrı kara bağlar efendiler
Sanki deli dumrul olup saça sakala karışmış
Ömrüne ömür katacak yari arar efendiler

*

Kan kalemin her hücresi girip sığınacak mevki
Sanmayın ki bir hikaye, sanmayın ki bu bir öykü
Seven canlar sevdiğine, kul kurban eyler canını
Kul Yusuf’a yüzbin defa, ölüm gelse ölüm neyki.

 

 Yusuf Aslan
www.kafiye.net