YAR-İ HİCRAN

Kalu belada yazıldı, her nefsin her cefası.
Ukba-i âlemdedir hep, sevenlerin sefası.
‘O’, dertlilerin dermanı gönüllerin şifası.
Fakr-u aciz bir kulum kendime ah-u zarım.
—
Hüzünlü yüreğime andolsun ki ey derd-i can;
Kabuk tutmaz bir yarayım secdelerde kanayan.
Aşkla adadım ömrümü sana ey Yar-i Hicran.
Bomboş bir yaşamadır firak-ı ah-u zarım.
—
Nefesimden sızar son katresi Ömrü harabım,
Matemim zincirlere vurduğum zehri zamanım,
Nedamet dağlar kadar çıkmıyor katli canım,
Hicran-ı derdim büyüktür nefsime ah-u zarım.
—
Tükenir ah! azar azar bir-çare dertli canım,
Karadır ah! amelim tek ak kefen-i libasım,
Merhamet eyle Ya Rab dilimde derd-i nalanım.
Nefsi levvam-e harabım nefsime ah-u zarım.

YASEMİN ÜNLÜ
www.kafiye.net

Ukba-i âlem: Ahiret alemi
İntizar: ah etme,bekleyiş
Firak: ayrılık
Fakr-u: harab olma
Kalu bela: Ruhların yaratıldığı yer, insan zürriyetinin başlangıcı..
Nefsi Levvam-e-Pişmanlık duyan Nefs