SEVDA BARINAĞI

Bahar rüzgarları saçlarıma esse
Konuşmadan ben okşayıp geçse
Kendinde olmayan üzgün yüreği
Yedi deryalar gibi bahara bıraksam

Bir deniz kenarında
Bir yağmur deryasında
Issız dağ başında
Yağmur sonrası toprak kokusunda
Yansa kor kül olup arınsa

Açılardan ırak duygu limanıma 
Sevgi ve çiçek desteleriyle
Gitmeksizin demir atsa

Ve ben
Yüzüm ak gönlüm pak
Gerçeğin ta ortasında
O sonsuz sevda barınağında
Gözlerimi sevgiyle gülerek
Bir bebeğin sevgisinde açsam…

SEMA SEZER
www.kafiye.net