YIL DÖNÜMÜ

Yaşam kum taneleri gibi avuçlarımızın içinden akıp giderken… Yaşadığımız onca yıla neler sıkıştırmışız…
Yaşanan o deli çağalardaki aşkı sevgiye dönüştürmeyi başardık… Karşılıklı yaptığımız hataları; hırçınca, küstahça yüzümüze vurmadık… Benim hoş görüm ve sabrım, senin Karadeniz gibi ani yükselişlerinin ben meltem gibi suskunluğumla sakinleştirdim…
Duygusallığım seni bazen boğsa da zaman içinde buna da alıştın… Her zaman olmasa da baza karşı olan ‘’ hayır’’larını ben sabrım ile ‘’evet’’ e çevirdim… Özgürlüğümü kısıtlamadın… Biliyordun önce kendime sonra sana ve aileme olan saygımdan dolayı hata yapmayacağımı biliyordun…
Herkese açık olan paylaşımcı yüreğimi kıskandın… Sen, sadece beni çok sevdiğin ve başkalarıyla paylaşmak istemediğin için kıskançlık krizlerine giriyordun… Sadece o yürekte kendinin olmasını istedin… Şunu da biliyordun ki her ne olursa olsun sen zaten hep oradaydın…
Biz birbirimiz sevdik… Hem de çok sevdik… Sonra saygı duyduk… Dürüstlüğü ilke edindik… Bu evlilik işletmesinin sermayesi sevgiydi… Temeli aşkla atılmıştı. Yaşanan iyi şeyler kazancımız oldu; her ne kadar arda iflaslar yaşasak ta… Sermayede ki sevgi kırıntıları ile hemen toparladık…
Kaçışı hiç düşünmedik… Çünkü evlilik fedakârlıktı, emekti mücadeleydi… Aynı işyerinde çalışma gibi… Emek olmadan yemek olmazdı… Özveriydi sabırdı…
Biz her zaman sevgiyi öne çıkardık..Hayatımızın ikici baharını yaşarken müessesemiz çocuklarımızın evliliği ile daha da büyüdü… Sevgi ile başladık. Sevgilerle yol aldık…
Daha nice yıl dönümlerine iyi ki varsın…

28.06.2010
Fatma avcı
www.kafiye.net