DÜŞÜYORUZ ÇARESİZ

Bir parça gün batımı düştü yüreğime.
Sen giderken ışıklarından geriye.
Penceremde sisli bir yokluğun buharı kaldı
Göremedim bu gelen sen misin diye.

Sanırım gözyaşlarım yetmedi temizlemeye.
Senden sonra ışıklar sönük kaldı geceye.
Saatler küsmüş sensizliğe.
Aylar mevsimlere,
Yıllar bitmeyen hasretine.

Şimdi avuçlarımda kuruyor bıraktığın anıların izleri
Yüzümden siliniyor mutluluğun resmi
Bilmiyorum kaç sabaha uyandım gözlerim nemli
Sen bensiz ben sensiz,
Düşüyoruz bu rüyadan çaresiz…
Ümran YILDIRIM
www.kafiye.net