TÜRK ANALARI

Hakanın yanında barış hatunu,
Kırk belik saçıyla öğüt orunu,
İnletir atında her nal acunu,
Neslini çağırır Türk anaları.

Tarlada ekine büker belini,
Rabden başkasına açmaz elini,
Filizlense derdi tutar dilini,
Taşlara bağırır Türk anaları.

Aman vermez ona acıyla elem,
Yazar dirayeti göklerde kalem.
Sağınca buluttan ninniyi âlem,
Bir türkü çığırır Türk anaları.

Evladın saçına takar uykuyu,
Say eder çöllerde, çıkarır suyu.
Bağışlar yoluna bağı koruyu,
Pamuğa yatırır Türk anaları.

Kınalı kuzusu, delikanlıdır,
Asker ocağında gönlü şanlıdır,
Gelince yuvaya üstü kanlıdır,
Ağıtlar yaktırır Türk anaları.

Tabutta ay yıldız, kana sarılır,
Ayak olur omuz kabre varılır,
Susamış toprağın ağzı yarılır,
“Vatan” der haykırır Türk anaları.
“Yavrum” der haykırır Türk anaları.


Elvan USUL
11.05.2014

Oruk: Aile, soy
Acun: Dünya, cihan
Orun: makam mevki
www.kafiye.net