TUT ELLERİMDEN YOKSA DÜŞERİM ANNE

Anne;çocuk yüreğim arıyor seni
Bu karanlık odalara hiç ışık girmez mi?
Uyusam düşlerimde bulur muyum seni?
Anne,bir ses ver duymuyor musun beni?

Anne..! O soğuk odalarda üşüyorum
Her gece yastığıma sen diye sarılıyorum
Hıçkırıklar boğazımda sana ağlıyorum
Kelimelerim nöbette bu gece,
Sen gelirsin diye yazıyorum…

İçimde bir çocuk ”Anne” diye ağlıyor,
Dikenler,taşlar içerisinde yalın ayak koşuyor.
Gelince sarar mısın yaralarımı sensiz kanıyor
Tut ellerimden Annem kalbim acıyor.

Yuttum tüm sesleri içime konuşamıyorum
Sen duyarsın diye bekliyorum
Bir gece ansızın korkuyla uyanıyorum
Gece karanlık,gece soğuk sensiz üşüyorum..

Ne zormuş sensiz Coğrafyalarda yaşamak
Sert esen rüzgarlarda sensiz kalmak
Seni özlediğimi haykırıyorum şimdi sert iklimlere inat
Bu gece hayallerde kavuşma vaktidir ancak

Şimdi ne o dünkü çocuk kaldı geriye
Ne o masal kaldı anlatılan geceye
Ne olur tut ellerimden yoksa düşerim Anne..

ÜMRAN YILDIRIM
www.kafiye.net