Alır mısın Anneciğim?

Canım anneciğim; yıllar ne de çabuk geçiyor. Biliyor musun annem, artık ben de anne oldum ve şimdi seni daha iyi anlıyorum. Annelik, gerçekten mukaddes bir görevmiş. Seni ne kadar çok seviyorum anneciğim. Senin yokluğuna alışamadım annem! Keşke beni de yanına alsan. Beni hasretinle gözleri yaşlı bırakmasan burada. İnan anne, yanına gelsem, beni de koynuna alır mısın anneciğim?

Alır mısın Anneciğim?

Bir gece ansızın yollara bakıp,
Gelirsem koynuna al beni anne!
Yaralı kalbimi yerinden söküp,
Gelirsem koynuna al beni anne!

Beni arayıp da yeniden bulsan,
Uzatsam ellerim yanına alsan,
Üşüyorum, yine yorganım olsan
Gelirsem koynuna al beni anne!

Sevgine susuzum şimdi burada,
Yetim çocuk gibi kaldım arada,
Bana da ayırsan bir yer orada,
Gelirsem yanına al beni anne!

Senin için döktüm gözden yaşımı,
Yokluğunda yere eğdim başımı,
Erken hazırlattım mezar taşımı,
Gelirsem yanına al beni anne!

Arkandan yas tuttum beni gördün mü?
Neden ağlıyorsun diye sordun mu?
Cennette yeni bir yuva kurdun mu?
Gelirsem yanına al beni anne!

Rabia alışamaz acı gerçeğe!
Umudum yok sensiz bir geleceğe!
Hasret kaldım anne denen gerçeğe!
Gelirsem yanına al beni anne!

Rabia Saylan Taşdemir
www.kafiye.net