DOSTLARIM

Şu beşer dünyada, ne dostlar vardı. 
Bakışı tevazu, kelamı ardı.
Zaman depreminde sular kabardı.
Kendi denizine yüzen dostlarım.

Gülüşün manası fasl-ı muhabbet,
Sevdanın karası mevzuydu elbet,
Her dilde bir türkü, aşıktan ibret,
Selamın telini ezen dostlarım.

Can yansa bir evde koşulur hemen,
Su serpilir döşe, sökülür diken,
Gönülden gönüle geçmiştir geçen,
Güzel amelleri çizen dostlarım.

Elvanım o günler geri gelmez mi?
Umudun goncası bahar bilmez mi?
Güllerin rengiyle bahçe gülmez mi?
Kanlı hançerlerle gezen dostlarım.

Elvan USUL
08.05.2014
www.kafiye.net