VuSLATA DoĞRU (3) ♥

geldim-sana…
yanlış kalbe uğramışım gelirken
bir yapraktım rüzgarların önünde,
savruldum, sende kaldım,
sen oldum, vazgeçtim kendimden.
vazgeçtim hüzünlü geçmişimden…

şiirler aşkta yol aldırırken bize,
söz geçiremedik kalplerimize.
şimdi hasretin dalgaları vuruyor kıyılarıma,
ben sana muhtacım sevgili;
dolaşıyorsun sımsıcak damarlarımda…
dağlar, okyanuslar kadar sevdalar getirdim sana…
sana kendimi getirdim,
sana ömrümü verdim;
sonu ölümde olsa,
inan, razıyım seninle bu aşkı yaşamaya…
kavuşunca kalırmı ki hala gözyaşlarımın izi
kapanır mı bu sensizlik yaraları
söyle sevgili.
hücrelerimde yer etmişken her şeyinle sen,
neler çektiğimi senden uzakta bir bilebilsen…
sensizken her şarkım hüzzam, her yanım hazan,
bir karasevda bu yaşanan…
ben doğduğumdan beri
esirmişim zaten aşkınla yanan..

Ahh en sevgili…
kollarına sığındım karanlığın koyusunda,
geldim gönlünün uçsuz bucaksız ovasına…
gözlerime katarken gözlerini,
tuttun sımsıkı ellerimi…
geldin en sonunda, geldin dedin
dedim: sana kendimi getirdim, sen olmak için.
biliyor musun en sevgilim bunun adı sevda…
Ve artık,
tüm yolların bittiği noktada,
bizim vuslatımız başlar
ve yürür gider, duraksamadan, ebede kadar…

26.5.2010
Mimoza SARIŞIN
www.kafiye.net