AŞKIM’A..
(VUSLATA DOĞRU(7)

adandı ömrüm yollarına
huzurla uyudum aşkının kollarında
terimi sildin sana koşarken yorulduğumda.
ateşlendiğimde buz oldun serinlettin
elinin tersiyle ittin
savaş açtın korkularıma
kalbini siper ettin,
her ağladığımda gözyaşlarıma..

gel-gitlerim oldu benim,nedeni
aşka inanmayışımdı belki
o anlarımda tuttun ellerimden
kurtardın beni hüzünlerimden.
yürek çekti,aşk çekti bizi birbirimize
inandık aşka dair yeminlerimize
bıraktım geride hayata kırgınlıklarımı
en güzeliyle verdim sana aşkımı..

yaşanmış tüm sevdalarını çaldım yüreğinden
yaktım,yokettim yenisini doğurdum kendimden.
kapattık gönüllü, kıyamete kadar kapımızı başka aşklara
güldük,geçtik bize ulaşmaya çalışan çırpınışlara.

bil aşkım; artık senden başka kimse olmayacak
sen bu satırları okurken bile
aşkım içimde katlanarak dolup taşacak

sarhoşum bana bahşettiğin mutluluğunla
doğum tarihim sensin bana
ölümümse bir anlık ara vermektir aşkına…

21.25..28 HAZİRAN.2010
Mimoza SARIŞIN
www.kafiye.net