Sakın Çekinme

Boynumu eğdim sen kanat 
En acıyan yerinden diye
Sakın çekinme,rahat ol 
Daha önce olduğun gibi..
Hem SEN’kolik olmuş bedenim 
Kanamaya susamış nasılsa
Canıma SEN katıyor acıtmaların
Bak ölemiyorum bile..
Gözpınarlarım da kurudu artık
Hep ağlayarak yaşanmıyor çünkü..
Ama üzülme.. sen gelince, 
Sele yataklık eder yine gözlerim
Umrumda olmayan sebebinle gel
Gel ki..kanayan yerlerimi
Hissedeyim yine..yeniden..

Bak gittiğinden beri ne haldeyim
Kar, pus ve bulutlu her yanım
Güneşi görmeyeli hayli vakit oldu
Hayli zamandır da gözlerinde
Kaybolmadım..
Sana tutunan ellerim de 
Bomboş artık..
Sahi ellerim olmuş muydu 
Onu bile hatırlamıyorum..
Çözmeye çalıştığım 
Hayallerimin kördüğümlerini
Hangi gerçekte açabilirim şimdi?..
Hangi gerçek bu kadar hayal olabilir?
Hangi kırgınlık ve yılgınlık 
Yaralarıma daha çok yakışır?
Yanyana soruları sıralayıp,
Cevapsızlığa karıyorum hepsini..
İmkanlı olmayan yollarda
Yol yordamıyla
Ve olmayan ellerimle
Sana varmaya çalışıyorum ya 
En çok ben oluyorum
Ve sadece bana varıyorum
Her adımda..

Her adımda sensizliğe çarpıyorum
Bedenimin en ücra köşelerinde..
Zaman geçmek bilmiyor şimdi
Derin nefes almıyorum bu yüzden
Yorgun gözlerimin içi yanıyor
İçimin yangınından..
Nefesim durmuş,soluksuz halim
Tam karşımda..
Neden hala şaşırıyorum ki
Neden yaşadığımı sanıyorum?
Tozu dumana katıp,
Ters yüz ediyorum herşeyi
Puslu gözlerimi kısıp,soruyorum..
Soruyorum usulca..

Neden hala yaşıyorum ki ?.. 

Nazlı Saraç Orak  (Naz’ca)
www.kafiye.net