VE BOŞTU

Kap karanlık bir ruh halindeyken
Etrafım eş dost dolu.
Kalbım ıse kırgın üzgün,
Ve boştu.

Kenara cekılmış kabuğunun içine,
Saklanmış; mutsuz ve umutsuz bir haldeyken
Gelip giriverdin hayatıma.
Pempe bır dünyanın içinde buluverdim kendimi,
Ikımızde bu dünyanın içinde,
Olmakmış temennimiz.
İki aşka hasret kalmış yürek
Öyle bir birleşti ki,
Artık geri dönüş olamazdı.

Ikimiz için de küçük bir dünya yarattık!
İçinde başka kimse olmıyan,
Senli ve benli pempe bir dünya.
Bu kısacık zamanda çok,
Güzel şeyler paylaştık.

Sen hala sevebılecegımizi ögrettın bana.
Istersek hala mutlu olabilecegimizi,
Sevdim ben seni,
Kimsenin sevemıyecegı kadar.
Can deyıp kalplerımızı birleştirdik,
Gece gündüz demedik,
Sohpetler edip
Uyukusuz geceleri paylaştık.
Bır gece degıl ki her gece,
Uykusuz kaldık.

Sevdam, ben seni
Öyle bir yaşadım ki
Hep ışıl ışıl gözlerinle,
Dünyaya sıgmayacak aşkı
Sen ve ben küçücük yüreklere sıgdırdık.

Hiç anlayamadık,
Bu deli aşk gün gün büydü,
Sankı iki beden bir oldu bırleştı
Hiç ayrılmamak için yemınler etti.
Ömür boyu bırlık olmak
Hayallerı kurdu.
Bu aşk, bu iki deli sevda ayrılamazdı
Bunlara ayrılıgı konuşmak bile,
Yakışmazdı, sevdamız sonsuza adanmıştı.

Zülfiye Dönmez
www.kafiye.net