Yalnızlık Korkusu

Nedense şimdi korkuyorum,
Eskıden korkularım hiç yoktu.
Gençligime, sağlığıma güvenırdim!
Benım ıcın yalnızlık fark etmezdı,
Yalnızlıgı özgürlük gibi düşünür
Kendıme yalnızlıga dost etmıştım.

Ta kı senı tanıdım ya;
Fıkırlerım bırden degışti,
Katı kurallarım yıkıldı,
Kalbım, gönlum pamuk gıbı yumuşadı.
Hayallerım, yaşama isteyim,
Arzularım kökünden degişti.
Bu yürek seni tanıdı,
Sendede takılı kaldı.

Gece gündüz yandı tutuştu,
Kalbıne, gönlüne söz dinletemedi.
Tüm mücadeleye ragmen,
Senden vaz geçmeyi başaramadı.
Engellerı bıle bıle;
Senli ve zorlu hayatı seçtı.

Senınle oturup, seninle nefes almayı sevdı
Sevdı ki ne sevdı!

Senınle bır ömür boyu mutlu olmayı,
Senı evınin eşi, yolunun yoldaşı gördü.
Sana gönül ve aşkın kapısını
Hiç düşünmeden gerıye kadar açtı.
Son baharının aşkı olarak,
Senınle mutlulugu, beraberlıgı dıledi.
Kavuşmak ıçın adaklar adadı,
Senı menfaatsiz, kuralsız, koşulsuz
Yalnızca sevdı, sevdi…

Zülfiye  Dönmez
www.kafiye.net