BEKLE DEDİLER

Dünyaya gelmek üzereyken;
Bana sen biraz bekle dediler,
Dünyaya geldim, gözlerimi açtım;
Sen yine kıyıda biraz bekle dediler,
Çocukluğumda hastalandım;
Sıhhıyeci;. “kıyıda beklesin” dedi dediler,
İlk okula yazıldım, okumaya başlayacaktım,
Sözcükleri tam sökecektim; sen azıcık bekle dediler.
Liseye büyük bir hevesle başladım;
”Hele sen biraz bekle de senden öncekini alalım” dediler;
Ben hep bekleme modunda bekledim canım.

Üniversiteye başladım ki; sınavlar iptal edildi,
Yeniden sınav yapılacak; “biraz daha bekle” dediler.
Üniversite bitti, göreve atanmak istedim;
Senin gibi görev alacak çok; “bekler misin” dediler.
Öğretmenliğe başladım büyük bir hevesle;
Sen yenisin; “şimdi sınıfları sadece bekle” dediler.
Yer değiştirmek için atama istedim;
Zamanı değil, zamanını bekle dediler.
Emekliliğime yaklaştığında karşıma dikildiler;
”Sen ne duruyorsun; emekli olsana” dediler.
İlk defa bekleme modundan çıktım, kendime geldim;
Ama “fazla heveslenme yine biraz bekleyeceksin” dediler.
Beklemekle geçti ömrümün en güzel günleri,
Şimdi zamanı değil, güller seni beklesin dediler.
Ben hep bekleme modunda bekledim canım.

İzmir / 02.01.2008
Hüseyin DURMUŞ
Emekli Edebiyat Öğretmeni
Şair Yazar
www.kafiye.net