MAHİNUR VE AMASYA

Anılar açılınca adın çıktı Mahinur
Önünde diz çöktüler sararmış solmuş resmin
Saç tellerin savrulmuş gözümde yüzün durur
Nasıl yer etmiş bilmem içime güzel ismin.
Adımız kalmış mıdır çizdiğimiz dallarda
Yeniden buluşalım Pir’lerde Çakallar’da.

Elimiz birleşirdi semaver dumanında
Selağzı bize tutkun biz bu şehre vurgunduk
Sözümüz kaybolurdu yeşil nehrin yanında
Bazen ondan coşkulu kimi zaman durgunduk.
Resmimiz silinir mi işlediğin bakırda
Yeniden buluşalım kuşlarla Yedikır’da.

Gezerdik usanmadan Suluova Merzifon
Terziköy’de dinlenir tur atardık Kurnaz’da
Yorulurdu inlerdi bastığımız her beton
Dudağını bulurdum yuttuğum al kirazda.
Tozumuz duruyor mu toprağında taşında
Yeniden buluşalım Ziyaret Gölbaşı’ında.

Ben kuştum bir kafeste sense nazlı kelebek
Ben sarıpapatyaydım sen kırmızı şakayık
Beraber olacaktık el ele mahşere dek
Hasret hüzün ve hicran neden bizlere layık?
Kızlar bizi anar mı adına has sarayda
Buluşalım yeniden bir defa Borabay’da.

AFET İNCE KIRAT
www.kafiye.net