BİR YILDIZIN GÖLGESİNDE ÖLMEK

Hangi mevsim sensiz bahar olur ki…
Bir soluk almalıyım nefesinden
Öyle masum öyle çocuksu
Farz et ki kış yüreğim 
Üşümüşüm
Farz et ki, uzak bir diyardan gelmişim.
Misafirim,
Ellerim özlemeli ellerini biraz utangaç
Biraz titreyen, 
Nereye koyacağımı bilemediğim
Bir serçe ürkekliğinde 
Güneşe gerdan kıran 
Sabah mahmurluğunda
Muştulu bir anı yaşar gibi 
Soluğumu öperken sensizliğin matemi
Rüzgarın esmeli saçlarımda

Göğsümün orta yerinde 
Müebbet yattığın aşkın alazıyla haykırıyorum
Duy sana ilhak olan çığlığımı
Hoyrat bir türkünün nakaratı say ister
İstersen geri dönme 
Ey can özüm…
Gözlerimde işgal ettiğin yalnızlığı
Dudaklarımda üşüyen nefesimi
Buz tutmuş ellerimi ısıt avuçlarında
Gözlerinin geçitlerinde ölsün vakitler…

Sensiz olmak,
Bir yıldızın gölgesinde ölmek
Yağlı bir kurşunun göğsümde sönmesi
Çölde susuz kalmak gibi
Kaç insan kaç saniye nefessiz kalabilir ki,

Ey nefesim!…

Nilüfer Sarp
Mart.2014
www.kafiye.net