TURKUAZ TAŞLI KADIN

Ağır adımlarla çıkıyor istasyonun merdivenlerini,
Kah bir ofluyor, kah hayıflanıyor,
Belli ki gideceği yerde birileri onu bekliyor,
Bir bankın köşesine oturuyor yaşlı bedeniyle,
Uzaklara çok uzaklara dalıyor bakışları,
Solgun yüzü bazen gülümsüyor,
Bazen hüzünleniyor öylesine dalmış ki,
Birden irkiliyor keskin ve uzun sese,
İşte eski ekspres tren,
Evet buydu aslında onun beklediği,
İki büklüm belini düzeltmeye çalışarak,
Sanki daha dinç görünme çabasıyla,
Tüm anılarını geçiriyor gözlerinin önünden,
Avuçlarının arasından kayıp giden sevgiliye,
Adını bile unuttuğu o ilk sevdiğine,
Önünden geçenlere bir,bir bakar yüzlerine,
Bakışları daha dikkatli ama,
Ne ona ses veren var,
Nede beklediği merhaba,
Belki henüz inmemiştir diye bekler yaşlı kadın,
Yaşlı kadının gözleri ellerine takılır,
Ne buruşuk ne çirkin der gülümseyerek,
Parmağında turkuaz taşlı yüzük vardır,
Buydu aslında umutsuzca baktığı,
Ya şimdi tek başına kalakalmıştı,
Yaşlı kadının gözyaşları süzülür yanaklarından,
Öylesine ağlar içini acıtarak,
Süzülen gözyaşları sanki inci taneleri,
İşte gerçeklerle karşı karşıya kaldığı andı o an,,
Biri gelemez ise bileceklerdi ki,
Bir daha dönüşü olmayan istasyondan,
Sonsuza dek ayrılmış olacaktı,
Bir daha göremeyecek ti,
Turkuaz taşlı yüzüğün öteki sahibini,
Oysa bunun için bir ömür beklemişti,
Artık çok pişmandı kaybettiği yıllarına,
Ağır bir yük varmış gibi omuzlarında,
Yavaşça kalkar yerinden ağır adımlarla,
Ayrılırken bir daha, bir daha bakar geriye,
İşte o yaşlı turkuaz taşlı kadın,
O benim , o benim der kendi hikayesinde,,

HANİFE KÜÇÜK   ( 1999 )

Pierre turquoise FEMME

À pas lents sur les escaliers de la station ,
Kahuna est un ofluy , regrette parfois ,
De toute évidence quelqu’un l’attend sur le lieu de destination ,
Un banc est situé dans le coin de l’ancien avec le corps ,
Regard plonge trop loin ,
Parfois, le visage pâle sourire ,
Parfois, je suis tellement plongé dans lamentations ,
Voix soudain surpris forte et longue ,
C’est le vieux train express ,
Oui, c’est effectivement ce qu’il attendait ,
Travailler à améliorer la taille a doublé ,
Dans un effort pour apparaître comme si plus vigoureuse ,
Passe tous ses souvenirs devant ses yeux ,
Amant qui glisse à travers la paume ,
Qu’il a même oublié le nom de ce premier amour ,
Un passage sur , avoir un regard sur leurs visages ,
Regardez de plus près, mais
Qu’est-ce qu’il a ce son,
À quoi s’attendre dans le salut ,
Peut-être qu’il n’est pas encore tombé attendre la vieille femme ,
Part des personnes âgées est inséré dans les yeux de la femme ,
Que dire quelle ridée laid , souriant
Il ya chevalière turquoise sur son doigt ,
C’était il en fait regardé désespérément ,
Et maintenant, seul s’était arrêté ,
Les larmes de la vieille femme sur les joues , filtrés ,
Juste pour les réseaux de blesser ,
Filtrée si les larmes de perles ,
Ici sont confrontés aux réalités du moment ce moment ,
Ils savent que si vous ne pouvez pas les moyens,
Un plus non-retour de la gare,
Seraient séparés pour toujours ,
Ti ne vous revoir,
L’autre avec une bague turquoise de pierre ,
Cependant , avait attendu toute une vie pour cela,
L’année a été très fâché de perdre plus ,
Comme s’il y avait un lourd fardeau sur leurs épaules ,
Lentement sur les pas lourds de levage ,
Lorsque vous quittez un de plus, un plus regarder en arrière ,
Cette femme âgée pierre turquoise ,
C’est à moi , c’est le mien dit dans son histoire ,

Hanife PETIT (1999 )
www.kafiye.net