BİR TÜRLÜ-2

Dilinin ucuyla çağırdı bana
Saymasam bir türlü saysam bir türlü
Herkesin içinde bağırdı bana
Uymasam bir türlü uysam bir türlü

Şöylece oturdu karşıma gelip
Eliyle gözümden yaşları silip
Gönül tahtındaki yerini bilip
Koymasam bir türlü koysam  bir türlü

Yanıyor yüreğim yandı narından
Dilek tuttuğumuz aşk pınarından
Elini uzattı  cam kenarından
Deymesem bir türlü deysem bir türlü

Bülbülün çilesi ğülde ne gezer
Dudaklar mühürlü dilde ne gezer
Benim sevdiğim yar elde ne gezer
Duymasam bir türlü duysam bir türlü

Felekten son kalan günümdür sanma
Dökül bulutlardan ben gibi yanma
O yağmur ben toprak muhtacım amma
Doymasam bir türlü doysam bir türlü

HARUN YILDIRIM
www.kafiye.net