YAŞADIKÇA

Meğer benim hiç sevenim kalmamış 
Kuru hayal, bir âleme dalmışım,
Kadir, kıymet, bunca sevgi yalanmış 
Gülen yüzü, kadim dosttan sanmışım.

Beni gören, köşe bucak kaçıyor
Gözlerinden, öfke, nefret saçıyor,
Öldürseler, bilmem neyi, seçiyor
Gerçek deyip her ahtına kanmışım.

Her fırsatta, çıkarını kolluyor
Sabah, akşam, dört köşeyi solluyor,
Helal, haram, hiç sormadan dalıyor
Hazat, mezat, bir metaya dönmüşüm.

Yaşadıkça, aklım, fikrim şaşıyor
Her köşede, fitne, fesat coşuyor
Badem gözlü, yalın ayak koşuyor
Yalan yanlış, bir ummana konmuşum.

Yetimiyim, erdi aklım sonunda
Her pişmanlık bir yalanın koynunda
Bu vebalim, gitmez olsun boynunda
Şerbet deyip o zehire banmışım. 

Binali Yıldız
www.kafiye.net