KORKARIM

Bilirsin yalnızlıktan korkarım
Bir de karanlıktan
Yoruldum işte,karanlığın yalnızlığında susmaktan
İçimde saklandığım odalardan ışık gelmiyor
Umutlarım kanıyor sensiz yaralarımdan
Burası çok soğuk ve nemli
Sen sızıyorsun duvarlarından
Yaşadığımı bile unuttum ”sen” kaybından sonra
En dipte çıkmayı bekliyorum ruhumdan
Acılarım hissizleşti varamıyorum yokluğunun kaybına
En kanamalı hastayım tek ”can” grubu ”sen” olan.

Unutma.!
Bu karanlık ve yalnızlık ikimizin olacak
Zaten ben sensiz hiç bir yere gidemedim
Bilirsin.!
Yalnızlıktan korkarım
Bir de karanlıktan
Bir de sensizlikten…

Ümran YILDIRIM
www.kafiye.net