şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
“ Yox , yox …Ola bilməz “ …Bəs…Bəs niyə darıxırdı ? Niyə onu görməyə , səsini eşitməyə bu qədər ehtiyac duyurdu ? Onu ali məktəbə çəkən dərslər idimi ? Yoxsa…
Suallar qarşısında aciz idi . Vəziyyəti özü üçün tam aydınlaşdırmağa çalışsa da, bir nəticə əldə edə bilmirdi . Tək anladığı o idi ki , darıxır …Zaur üçün darıxır…
Səhərə yaxın qar dayanmış , külək də xeyli sakitləşmişdi. Yollarda qartəmizləyən maşınlar işləyir, nəqliyyatın hərəkəti tədricən bərpa olunurdu .
Yuxudan ilk oyanan Nübar oldu . Əl – üzünü yuyub , çaydanı qaynamağa qoydu . Rəfiqəsini oyatmamaq üçün barmağının ucunda gəzir , sakitcə soyuducudan səhər yeməyi üçün lazım olan ərzaqları çıxarırdı .
Bizim məhəllədən deyildi,amma hər gün onu bizim məhəllənin qarşısındakı skamyada oturub aglayan görürdüm.İçin-için ağlayıb gözyaşları tökər,bir qədər fikrə gedib sonra düşüncələrindən ayılar ,sakitcə məhəlləni tərk edərdi.Artıq onu hər gün məhəlləmizin qarşısında görməyə alışmışdım.
“Sən birilərinin eşqiylə yaşayarsan,yaradarsan,onun isə umrunda olmazsan..zaman keçər ,biri gələr sənin bu yaşam eşqinə heyran olar,səndəki hərşeyə heyran olar və dəyərləndirər səni,səni özünün idealı bilər və səndən nümunə götürər,səndən öyrənər həyatı,sevər yaşamağı..yaşamaq həvəsini itirən birinə yaşama sevinci olarsan özün də bilmədən .
Natiqdən Zaminin nömrəsini istədim ,təəccübləndi ,ona hərşeyi danışmalı oldum ,beləliklə Zaminə də xəbər çatdı..
O xəstəxanaya gələndə üz -gözü tər içində,hətta üst geyimini belə tərsə geyinmiş vəziyyətdə idi.Bəlkə təlaşdan,ya qorxudan,ya həyəcandan,bəlkə də şaşqınlıqdan yazıq çox bərbad görünürdü,elə bil,dünən axşamkı o səliqəli oglan hec bu deyildi.
Həyəcanla açıb gələn mesajı oxudum və o an nə oldusa yadımda deyil,tək onu bilirəm ki ,gözümü xəstəxanada açdım,ayılan kimi palatadan çölə qaçdım,dəli kimi palataları axtarırdım,hər gördüyüm agxalatlıya Selcan hardadi7 -deyib soruşurdum ,özümdə deyildim,kimsə məni arxadan qucaqladı,sakit ol,indi səni Selcanın yanına aparıram dedi,bu Natiqin səsi idi ,onun sarılışı məni
Butun gunu yari yuxulu veziyyetde olan Nergizin bu gun yuxusu tamam qacmiwdi.
Nece gun idi Universitete de getmir ele halsiz veziyyetde evde yatirdi. Qurup yoldawlarindan zeng edib halini soruwan olanlara xesteyem deyib bawdan edir hec kimle uzun uzadu dialoqa girmirdi.
Axşam olmuşdu,mən süfrəni hazır etmişdim,hər şey hazır idi,qapı döyüldü,Natiq qapını açdı ,məni də çağırdı,gəl ,Nuray əsgərlik dostumla səni tanış edim.
-Bax ,Zamin,bu həyat yoldaşım Nuray,Nuray bu Zamindi..
Bu ad mənə tanışdır ,ah,gözlərimə inana bilmirəm ,bu ki odu,Selcanın telefonundakı oglan..gözlərim yaşardı ,Salamlaşıb
Nübar yerindən sıçrayıb cəld dəstəyi qaldırdı :
-Alo !…Alo !
-Qızım , mənəm , – Rəfiqənin səsi gəldi , – burda , xəstəxanadayam .Dayıların da yanımdadır .
Nübar bir qədər toxtasa da , həyəcanını gizlədə bilmədi :
Ana qızının xasiyyətindəki bəzi xoşagəlməzlikləri ilk vaxtlar ərköyünlük kimi qəbul etsə də , getdikcə narahat olmağa başlamışdı.
Qapının açıldığını hiss edib , cəld dəhlizə tərəf getdi .Arzu təpədən – dırnağadək qar içində idi.Tez paltosunu çıxarıb girəcəkdə möhkəm çırpdı .Çəkmələrini çıxarıb mətbəxə keçdi , şaxtadan qızarmış buz kimi əllərini plitənin istisində qızındıra – qızındıra :