Evlatla söyleşi (2)
 

Bak evlat, bir kaç cümle diyeceğim var sana
Içimden geçenlere lazım işiten kulak
İhtimam gösterirsen karşındaki insana
Gölgende dinlenenler çoğalacaktır mutlak


Hâl kalbin aynasıdir senin ile yorulur
Ayaklandırmak için gönlünden tutmak gerek
Uçmak istiyorsa kuş dağa nasıl sorulur
Sarp yollarda tabanı yere oturtmak gerek


Zamanı nakit belle… Tükenecek ömrünle
Aklı düne bağlama, bugünlerde geçici
Bir tas pişmiş çorbayla nefesinde şükrünle
Sırrında ve sofranda olmalı dost seçici


Gösterişli dünyada zor şey sade yaşamak
Fânilik hanesinde gerek yok fazlasına
Güçlükte var kolaylık yokuşlarda basamak
Yönler seni gösterir basma el yarasına


Unutma ki insansın! Tanı, kendi kendini
Dikkatsiz tecrubeden gün gelir ki cayarsın
Yüreğine huzur ver koru dili ve dini
Âgâh ol! Kainatın nüshasında sen varsın….

 

Nezahat Yıldız KAYA
www.kafiye.net