Yüreğim Üşüyor Annem

 

Ne zormuş be annem!
Hayat denilen şey..
Bazen yatıp uzansam diyorum dizlerine..
Sen saçlarımı okşasan.
Bense uzunca bir uykuya dalsam..
Her şeyi unutup da hiç yaşanmamış gibi
Geçmişi silebilsem hafızamdan..
Ayırtlaya bilsem beni mutsuz edenleri..
Geriye kalan üç beş güzel anıları..
Koya bilsem bir köşeye .
Mazide kalan hep tatlı anılar olsa hafızamda.
Bir bebeğin gülümsemesi gibi…
Hani diyorum” geriye dönüp baktığım,da ..
Hatıralar acı vermese”
Hep bir eksiklik olmasa içimde…
Bir tam bir bütün olabilsem bende herkes gibi ..
Mesela huzur nasıl bir şey!
Anne ben yıllarca hiç tadamadım.
Anlatır mısın ben unuttum “nasıl bir şeydi?
Seni şimdi daha iyi anlıyorum annem..
Beni çok güzel yetiştirmişsin..
Benden kısıtlandığın,
Her şeyin nedenini zamana yaydığımda,
Ne kadar haklı olduğunu biliyorum şimdi.
En başta güçlü olmayı,
Edebi ,hayayı, azla yetinmeyi, merhameti,
En önemlisi, de”
Nefsime hakim olmayı öğrettin..
İyiki bunları aşılamışsın bana ..
Ne yapsamda hakkını ödeyemem..
Canımda cansın kalbimde hep hasretim..
Öylesine yorgun öylesine,
Sensizim ki gel ısıt beni
Yüreğim üşüyor annem.

Leman Gülbil.
15/01/2018
www.kafiye.net