GECİKMİŞ MƏHƏBBƏT

Yagışlı payız günü …yarpaqlar islanmış,quşlar yuvalarında gizlənmişdi..yagişin hər damlası torpağa düşdükcə torpaqdan qalxan qoxu ətrafa yayılırdı..sanki bu sakit ,yagış səsli havada sevgi qoxusu var idi…baxışlarının ilk toqquşduğu,ilk rast olduqları bu yağışlı hava onlara sevgi sözlərini pıçıldayırdı sanki…qəlblərində ilk dəfə duyduqları bu hiss necə həyəcanlı idi..

Evli idi hər ikisi …sevmədən,sevginin nə oldugunu bilmədən yaşamamışdılar bu illər boyu..ayrı -ayrı talelərdə bir birlərindən xəbərsiz 2 eyni ruh di onlar…

Sonanın taleyi üzünə gülməmişdi …Rast gəldiyi insan onu sevsə də onu heçbirzaman anlamamışdı ..ona heçbirzaman dəyər verə bilməmişdi…Ən qara günlərini yaşamışdı sona onunla..həyata nifrət etdirmişdi taleyi ona..yaşamağa ,özünə belə nifrət etdirmişdi …Həyat yoldaşı dediyi kəs həyat düşməni olmuşdu ona..ən acı günləri illərə dönüşüb keçmışdı beləcə…Övladarı isə onları bağlayan tək şey idi sadəcə..Ama bu bağlılıq belə onları birlikdə saxlamağa yetməmişdi..Qəlbi,ruhu,xasiyəti tamamilə ayrı olan bu iki insanı taley yox,qara kölgə kimi həyatlarında daim onların xoşbəxtliyinə mane olan o qadın ayırdı..O qadın ki ,bir ana kimi öz övladının xoşbəxtliyini belə düşünə bilmədi..o qadın ki bir kasıb qızın daxili zənginliyini görə bilmədi..var dövlətə can atırdı..Oglunun sevdiyini sevə bilmədi..Qsqandı hər zaman sevgisini…və istədiyinə də nail olmağı bacardı ..öz oglunun gözündən saldı sevdiyini ,ayırdı onları…çarəsiz qalan sona yalnız qalmışdı..bir iş axtarmış,sonunda tapmışdı..o işi tapmışdı ki taleyi burda da onun qarşısına yeni surpriz,yeni oyunlar hazirlamışdı…o işi tapmışdı ki burda o ilk məhəbbəti -gecikmiş məhəbbəti ilə qarşılaşacaqdı və dogmayan gunəş bəlkə indi dogacaqdi…

Qələm evli ,zəhmətkeş,qaygikeş bir insan idi..adı kimi qələm idi..guclu qələmi vardi, yazar idi…yazdiqlari əsərlərlə məşhur idi.ama sona hecvaxt onun haqqinda eşitməmişdi ..həyat onun başını özünə elə qarışdırmışdı ki o dünyadan bixəbər qalmışdı bu illər boyu…illərdən sonra qaranlıq dunyadan kənara çıxmışdı ..dunya cox dəyişmişdi ,insanlar da başqalaşmışdı..indi dunya daha işıqlı gorunurdu nədənsə..

Gunlər kecmişdi..başladıgı işındən məmnun idi..əvvəlcə ayrıldıgı ucun məyus olub agladigi o həyatın əslində qara bir zindan oldugunu anlamışdı indi….urəyində bir sixinti var idi lakin..ozunu tam hiss edə bilmirdi ..yarim idi sanki..nəsə catışmırdı..hecvaxt gozlerinin onunden getmirdi yasadigi o qapqara heyat..yuxularina kabus kimi gelirdi herzaman…bu kabuslardan qurtulmaq isteyirdi artiq…

İstediklerimiz bizi istediyimiz menzile aparir..biz arzulayiriq,biz imdad dileyirik Allahdan ..Alllah da bize komek olur ..kimse ve ya nese vesile olur qurtuluŞumuza….

Bir gun sona yorgunluqdan işde yuxuya getmiş ,yene o kabus gunler yuxusuna girmiş,ixtiyarsiz yuxudan sesli oyanmış.,qələm ona yaxinlasıb su vermisdi…Ve bu hadiseden sonra sona oz heyatini danismis,qələmse ona dinleyici olmusdu..Qələmin onu bele anlayisla qarsilaması ,ona menevi destek olmasi ,ruhen olan bu yaxinliq Sonani ona baglamisdi..Gunler kecdikce onlar en yaxin dosta ,sirdaşa çevrilmisdiler….Taley onlari ayirmaqcunmu birlesdirmisdİ?Taley sadece komek olsun deyə mi Qelemi sonanin qarsisina cixarmisdi?Taleyleri bir deyildi…Qelbleri bir idi,ruhlari bir idi..

Sonanin heyatini mehv eden o qadinsa istediyine nail olmusdu..Öz varli dostunun qizini oglu ucun almis ve sevincden goylerde idi ..xebersiz idi ki sevincinden qalxdigi o goylerden yere cirpilib paramparca olacagi gunlere az qalib…Yeni gelini ona onun sonaya yasaqtdilarini yasadirdi..muxtelif şer ve behanelerle oglunun gozunden duşmuşdu artiq..oglunun ureyi hele de Sonada idi..Qelbindeki Sonani ondan ayirdigi ucun olan bu kin getdikce artirdi anasina qarşı onda…ustelik de oz bəyənib aldigi yeni geliniyle de yola gede bilmemesi onda anasinin gunahkar oldugu haqda dusunceler yaradir ve bu dusuncelerle Sonadan ayrildigi ucun pesmanliq duygusuyla gun gunden mehv olurdu…

Sona ise ilk ve esl mehebbetini tapmisdi..o Qeleme asiq idi…Qelemin ona verdiyi teselliye,ona gosterdiyi heyata gore ona qarsi ureyinde derin minnetdarliq hissi duyurdu..Sona ozundeki -oz daxilindeki Qeleme asiq idi….Gecikmis bir esq idi..
Gerceklesmesi mumkunsuz ,arada serhedler olan ,boyuk bir zaman olan bir esq idi bu..”Daha önce mi rast gelseydim?” deye dusunurdu Sona…Amma yox dusundukce zaten daha once rast gelse de bir faydasi olmazdi ki..Çunki aralarinda boyuk zaman ferqi idi..taley onlari daha once de rast getirmis olsaydi bu zaman ferqi onlarin birlesmesine bir serhed olardi..gozlə gorunmeyen,varligi bilinmeyen,hiss olunmayan zaman ferqi…Dunyaya gelisleri arasinda iller ferqi var idi ve bu ferq boyuk idi.”Dunyaya daha mi once gelseydim? “deye dusuncelere qerq olurdu bezen..ama elinden de hecne gelmirdi…Hecneyi deyise bilmezdi..Sadece qelbindeki bu gizli sevgisinden basqa hecneyi deyismeye gucu yetmezdi..Gucu yeten tek sey bu gizli mehebbetini ureyinin derinliklerine gömmekdi tekce..çareni bunda gorurdu sona…

Zaman kecmişdi ve artiq sonanin heyatini mehv eden o qadinin oz heyati mehv olmusdu ağir ,çaresiz xestelikden eziyyet çekirdi..ölüm ayaginda ..öle bilmirdi..Gözlerinin önünde sonanin simasi vardi .Əzrail sonanin cildinde gorunurdu ona, amma sonra canini almadan çıxıb gedirdi..yalvarirdi canimi al deye..amma yox ..öle bilmirdi.. ezablar içinde qivrilirdi..Sonanin bir zamanlar yoldaşi olan anasinin sozuyle ona ezablar veren Elşen ise artiq anlamişdi anasinin ne qeder günahkar oldugunu..Çare yox idi ..Son çare olaraq sonani tapib ondan halallliq almaq lazim idi..Amma sona verecekdimi hallaliq? qəlbi bu qeder qiriq,bu qeder çaresiz buraxilan bir qadin vererdi mi öz hemcinsine halalliq? o səxsə ki en gozel gunlerini onuncun qara zindana çevirmişdi..Vererdimi ona halalliq..?

Elşen Sonani axtarib tapmağa nail olmuş ve anasinin yanina getirmisdi..Bir zamanlar onu en acinanaqli veziyetlere salan qadin indi ozu en acinanaqli veziyetde idi ve dilenirdi ,hallalliq dilenirdi Sonadan…Sonanin qelbi titreyirdi, herşey gozlerinin önünden gelib kecirdi ..Butun yasadiqlari,bütün o aci xatreler gelib kecirdi gozlerinin onunden..heyati mehv olmuşdu ona gore…Ailesi dağilmişdi..Aylarla öz balasindan ayri qalmişdi..verecekdi mi hallalliq???….Allah onun qelbini daş yaratmamişdi.. Allah onu qeddar yaratmamişdi ..Zalim yaratmamişdi..əlbəttə verecekdi..Onu sadece Allaha həvalə etmisdi Sona….Bu son deqiqeler o qadina etdiklerine ne qeder pesman oldugunu izah etmeye yetmezdi elbette..Amma onun danisa bilmeyen titreyerek nese demeye çalisan dodaqlarindan,acinacaqli baxan yasli gozlerinden,qirc olmuş əllərindən,ayaqlarindan bilmek olurdu onun ne qeder pesman oldugunu….

Sona artiq tek yasamaga öyresmişdi ..Onun indi işi de evi de vardi ..övladlarina baxirdi ,xoşbextlik nedi indi hiss ede bilirdi..qelbinde olan o gozel duygularla hiss edirdi xosbexliyi…Elşen de pesman olmusdu…Sonanin yanina gelib qarsisinda diz çokub ona yaşatdiqlarina gore peşman oldugunu yeniden barişmaq istediyini deyirdi..Sona bagislayardimi onu? Uşaqlarina xatir bagislayardimi? Herseyi silib yeniden başdan başlayardimi?

Niki Şems Nigari
www.kafiye.net