AĞLADIM

Ne zormuş sevdiğim böyle yaşamak 
Seni düşündüm de oturdum ağladım 
Onu aşk bilip te can da taşımak 
Değmez miş sırtımdan vuruldum ağladı

Yokmuş meğer dünyada benim tek dostum 
Bu yüzden, den sevdaya, hayata küstüm
Resmini Gönlümdeki duvara astım
Hasretin yükünden yoruldum ağladım

Ne ana ne bacı Derman olmadı 
Halimi hatırımı kimse sormadı
Yüreğim sensiz bir hayal kurmadı
Çalkalandım, bulandı, duruldum ağladım

Baharsızım dört mevsim kara kış tayım
Zamanın kucağında bir yarıştayım
Sabır duasında yakarıştayım
Ömrümce mutsuzluğa kurulum ağladım.

Demek ki kaderimde bunlar da varmış 
Sanki bütün zalimler beni mi aramış 
Yokluğun tüm hüzünlerin saçlarını taramış
Sarıldım, darıldım, kırıldım ağladım.

SİBEL YAŞAR ÖZKAYA
www.kafiye.net