ŞÎMDÎ MEVSÎM BAHAR

Sabahın dokuzu,
Fırladım yatağımdan,
Pencere aralığından esen rüzgarın vesvesesiydi besbelli ki,
Usuldan beni dürtükleyen…

Süslenip püslendim bir güzel,
Ayak seslerim yankılandıkca apartman boşluğunda,
Nereye gideceğimi bilmeden,
Çıktım kapıdan,
Beynimi kemiren kurtcukları kurda kuşa yem etmeden,
Attım kendimi sokağa…

Yürürken kulağımda sevda şarkıları,
Özgürce coşuyor,,
Şöyle bir iliştim kırmızı örtülü masaya,
Yaktım bir cigara,
Yanında acı bir kahve,
Çektim içime en kıvrağından dumanını…

Gözlerim gezindi şöyle bir,
Bakmakla görmek bir değildi ki,
Bahar gelmiş,
Tomurcuga durmuş asırlık ağaçlar,
Uyanmış tüm canlılar,
Aniden güneş asıldı saçlarımdan,
Merhaba dedi usulca,
Yüreğim sıcacık oldu,
Uyandı uykusundan,
Mevsim şimdi bahar…

Zehra Demirtaş
www.kafiye.net