İnsan Denen Mahluk

Yola çıkınca başlar oynamaya,
Çalım atar çevrede duranlara,
Tepeden bakar hiç bakmaz boyuna,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Dünyanın doğrusudur yaşam boyu,
Uğraşma sakın ha değişmez huyu,
Sıkışınca bırakır sıcak suyu,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Dara düşünce dostlarını arar, 
Koşmayanlara hemen kalem çalar,
Dost ihtiyacında inan o kaçar,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Doğruluktan da dem vurur daima,
Dünyada ondan başka yok muamma,
Deveden eğri boyunu var ama,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Her toplantıda boy gösterir zevke,
Cebinde akrep dolaşsa iner dibe,
Asalaklık böyle yarar der işe,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Tüm sohbetler milli günlere yüklenir,
Güzeller sohbetlerde yüceltilir,
Gece sazendelerle eğlenilir,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Şiirler güzellere montajlanır,
Bilen bilmeyen orda sıralanır,
Liyakat ayak altına alınır,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Şiir, makale çalanlar değerde,
Süslü sözlerle nağmeler yücede,
Emek veren kişiler de sürgünde,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Doğruluk inanın kalmış kıyama,
Hani olduğun gibi vardı dünyada,
Gerçek doğrular sürgün diyarında,
İnsan denen mahluk kendine hayran!

Karabağlar/ 03.11.2016-Perşembe 
Hüseyin DURMUŞ
Emekli Edebiyat Öğretmeni
Şiar Yazar
www.kafiye.net