Nə yaşatdın?




Bir ocaq qalamısan ürəyimin başında,

İstisi ürəyimdə, tüstüsü göz yaşımda.

Cəza verdin ömürlük bu yaralı qəlbimə,

Sən ayrılıq yazdırdın hicran dolu könlümə.




Donmuş baxışlarımdan çəkdiklərimi görsən,

Unutmağın sevməkdən necə ağırdı bilsən,

Nə təsəlli ,nə ümid yaramır inan mənə.

Ucuz sözlər yamaqdı bu yaralı könlümə.




Mənə anlatma gülüm, darıxmaq adlı dərdi..

Baxıb bəxtəvər sanma,içim dolu kədərdi.

Yuxu kimi dağıldın gözlərimə o gecə,

Çarəsiz xəstə kimi inləyirəm gizlicə.




Uzun gecələr boyu sayrışan ulduzlara,

Danışıb dərdlərimi çox yalvardım Allaha.

Səni unutmaq üçün gücü zülmətdən aldım,

Mən o gecə o andan,xəyalımla tək qaldım.




Bu çarəsiz sevgimin ən uzaq limanısan.

Fırtınalı,dalğalı dənizin ümmanısan.

Dolaşan gəmi kimi çırpıl qayalıqlara

Bitir ölən sevgini, dağıt sonsuz sulara.

Esmer Bağırova
www.kafiye.net