EMRAH  BURAN
	" 27/09/2006 tarihinde vurularak öldürülen büfeci arkadaşımın anısına.....          ÖLDÜN MÜ   SEN? Sucuk ekmeğini özledim Büfeci arkadaşım Öldüğünü duyunca Akmadı bir damla yaşım Üzülmüştüm o an Öldüğünü duyunca Seni sordum amcana Ölmüşsün vurulunca Eve doğru dönerken Seni düşündüm bir an Dedim genç yaşta öldü Gördün mü dünya yalan Bir iki dakika sonra Seni çoktan unuttum Hatta arkadaşlarla Bir iki tavla attım Ölüm ne garip şeydi Yaşlı genç yutuyordu Biz zarları atarken Millet yas tutuyordu El elin eşeğini Türkü ile ararmış Anamdan başkaları En çok bir gün ağlarmış Halbuki senin bana Ne emeğin geçmişti Dostun senin elinden Ne ekmekler yemişti Ayıp etmiştim sana O zarları atarken Birden geldin aklıma Tam uzanıp yatarken Bilmem şimdi neredesin Ve kimler var yanında Bir garip seferdesin Sonsuzun yollarında Belki dua beklersin Belki gözyaşı benden Gerçi yok sana fayda Bu günahkar bedenden İnan garip duygular İçindeyim şu anda Dün sohbet ettiğim sen Yok olmuştun bir anda Ölüm ne garip şey Yakalıyor kaçsan da Ölümü anlatamam Elli kıta yazsam da Genç yaşta öldün dostum İnan beni de üzdün Bak gecenin birinde Bu şiiri sana yazdım            01:04  3/10/2006-Çanakkale                               Emrah BURAN